پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اعتراضات در ایران پس از انتشار خبر درگذشت «مهسا امینی»، بهانه تازه آمریکا و اروپا برای تکرار ادعاها، دخالت‌ها و موضع‌گیری‌هایی بود که در نهایت به تحریم‌های جدید انجامید. تهدیدات و تحریم‌ها از دهه سوم شهریور ماه شدت گرفت. آمریکا در یک ماه گذشته و به بهانه حقوق بشر و ادعای سرکوب و بازداشت معترضان، تحریم‌های خود را شدت بخشیده و این در حالی است که بیش از چهار سال است که زندگی، معیشت و حتی سلامتی آن‌ها را با کارزار تحریمی خود تهدید کرده است. تولید دارو‌های حساس و مهم در ایران پس از آغاز تحریم‌ها به دلیل عدم ورود مواد اولیه وارداتی به سختی انجام می‌شود و این زندگی بیماران خاص را با دشواری‌های بسیار روبرو کرده است. حال با چنین سابقه‌ای از دفاع حقوق بشری آمریکا! دولت جوبایدن در تقلا است تا اینترنت را با ماهواره استارلینک به مردم ایران دهد و این میان ایلان ماسک‌ها هم پروژه‌های بلندپروازانه خود را تبلیغ می‌کنند. بی‌آنکه به یادآورند همین تحریم‌ها مانع دستیابی ایران به فناوری‌های نوین شده است. بهترین توصیف این رویکرد متناقض در رفتار و عملکرد دولت آمریکا، در این ضرب‌المثل ایرانی خلاصه شده باشد که «دم خروس کاخ سفید را باور کنیم یا قسم حضرت‌عباسش را»؟

امریکا با تصویب قوانین تحریم و در پیش گیری نوعی سیاست چندجانبه گرایی، حداکثر استفاده از ظرفیت های قانونی و همراهی کشورها و سازمان های بین المللی را برای تحریم ایران، بعمل آورد. تمرکز تحریم روی خطوط انتقال پولی- مالی، توانمندیهای صادراتی کشور، نیازمندی های وارداتی، الزامات دفاعی و فناورانه و دارویی، بخشی از این روند بوده است. اما اخیرا مشاهده می شود که تحریم به سمت افراد، گرایشات زیادی پیدا کرده است. تحلیلگران احتمال می دهند که این کار ضمن برخورداری از جنبه روانی ، تمرکز روی دو بحث تضعیف مدیریتی سازمان های هدف( تا زمانی که مدیر تحریمی حضور دارد، سازمان هم تحریم می باشد) و مجاز بودن برای مصادره اموال و دارایی های امانی برخی از مدیران در خارج از کشور دارد. در آخرین تحریم های اعلامی ، شش مقام جمهوری اسلامی، با تاکید بر دو وزیر در لیست قرار گرفته اند.